Przed przystąpieniem do realizacji programu naszej gry otrzymujecie jako uczestnicy pełne informacje ustne od Komendanta gry w zakresie regulaminu, sposobu punktacji, planu wycieczki , czyli trasy itp. Poniższy artykuł to WASZA kopalnia wiedzy, czyli niezbędne informacje pogrupowane w Bloki zgodne z miejscami realizacji programu gry według rozdanego planu . Życzymy zatem powodzenia.
Żeby zrealizować program naszej gry miejskiej i odpowiedzieć na zadawane pytania wskazane jest wykorzystanie poniższych materiałów, które pozwolą na poznanie podstawowych informacji dla potrzeb poszczególnych bloków tematycznych naszej gry. Zawsze podczas trwania gry możecie tu zaglądać i ponownie wertować te informacje bo być może zawierają więcej potrzebnych szczegółów niż myślicie – dzielcie się zatem rolami – to jest dobre zadanie dla lidera grupy, który może kierować tymi pracami i mobilizować uczestników do pozyskiwania wiedzy dla potrzeb zespołu i stawianych WAM zadań.
TEKST – ścieżki dżwiękowe – wykorzystano większości przypadków teksty z przewodnika „Spacerownik wrocławski 2” autorstwa Beaty Maciejewskiej.
WSTĘP
Blok A – Skrzyżowanie ulic Piłsudskiego / Świdnicka. Punkt startowy naszej gry.
Niezbędne informacje – lokalizacja miejsc według szkicu.
NASZA INSTALACJA
Jedną z niewątpliwych znanych rzeżb, czy też „instalacji” naszego miasta jest właśnie ta zamontowana przy skrzyżowaniu Piłsudskiego i Świdnickiej TUTAJ dowiesz się o niej więcej.
Nasze miasto jest piękne i atrakcyjne w czasie sezonu turystycznego odwiedzane przez liczne rzesze turystów i w tym wielonarodowym tłumie widać zachwyt i zadowolenie bo jest co oglądać i czym się pochwalić. W okresie powojennym bywały jednak również chwile trudne – katastrofy, epidemia i wielka powódż i o tym również trzeba pamiętać, że jako mieszkańcy podołaliśmy tym problemom. Na starcie naszej wycieczki przypominamy te chwile.
EPIDEMIE – POWODZIE – KATASTROFY
Informacje o trudnych chwilach naszego miasta i doświadczeniach mieszkańców w okresie powojennym TUTAJ https://www.budzowski.org/najwieksze-tragedie-w-powojennym-wroclawiu/ –.
Pytanie numer 1 i 2 . To zdjęcie WAM się przyda.
Pytanie numer 5
Materiał informacyjny do powyższego zdjęcia . TUTAJ
Blok B – Plac Kościuszki.
Historia Placu Kościuszki
PDT Centrum – po wojnie
Plac po drugiej wojnie światowej
Historia wrocławskich Żydów sięga aż średniowiecza, kiedy to Wrocław był jednym z największych skupisk Żydów w Europie Środkowej. Prawdopodobnie już pod koniec XII wieku powstała tutaj Gmina Żydowska. Obejmuje ona okolice ulic Uniwersyteckiej, Nożowniczej, św. Barbary, północne części ulic Kuźniczej i Więziennej oraz plac Uniwersytecki. W XIII wieku ograniczono swobody Żydom i utworzono specjalne strefy osiedlowe, takie getta. Przy czym mogło istnieć tylko jedno takie getto w mieście.
W XIV wieku dokonano wielkiego pogromu Żydów i wtedy wypędzono wszystkich z miasta, wkrótce jednak Żydzi znów osiedlili się we Wrocławiu. W XV wieku przez franciszkanina inkwizytora Jana Kapistrano doszło do osądzenia 41 Żydów i do spalenia ich żywcem na stosie na obecnym Placu Solnym we Wrocławiu. Pozostałych Żydów wypędzono z miasta, a małe dzieci ochrzczono i oddano pod opiekę rodzinom chrześcijańskim. Tak nastąpił upadek Gminy Żydowskiej w czasach średniowiecza.
Dopiero w połowie XVII wieku osiedlił się tutaj Żyd, który założył nowożytną Gminę Żydowską, był to Zachariasz Lazarus z Nachodu. Do tego czasu Żydzi we Wrocławiu pokazują się okazjonalnie, przy okazji targów czy jarmarków. W XVIII wieku znów wypędzono Żydów na mocy dekretów cesarza Karola VI. Sytuacja ta zmieniła się po przyłączeniu Śląska do Prus i została uregulowana sprawa żydowska we Wrocławiu. Od tego czasu Żydzi osiedlali okolice placu Bohaterów Getta, ulic Krupniczej, św. Antoniego, św. Mikołaja i zaułki wzdłuż ulicy Kazimierza Wielkiego.
Spokój Gminy Żydowskiej (pomijając politykę wewnętrzną) trwał do 1933, czyli do czasów dojścia Hitlera do władzy. W wyniku antyżydowskiego terroru część Żydów wyjechała wgłąb Niemiec, a największy pogrom miał miejsce w czasie Nocy Kryształowej. Ponad 2 tysiące Żydów wysłano do obozu w Buchenwaldzie.
W 1941 roku zaczynają się wysiedlenia deportacje Żydów do obozów w Sobiborze, Bełżcu, Auschwitz, Izbicy, Theresinstadt i Kownie.
W czasie Nocy Kryształowej zostaje zdewastowane też wnętrze Synagogi pod Złotym Bocianem, później Hitlerowcy organizują tutaj warsztaty mechaniczne i składowisko zrabowanego mienia żydowskiego. Dopiero po 1945 roku kiedy Wrocław staje się skupiskiem osiedlających się znów Żydów, Synagoga pod Złotym Bocianem trafia w ręce rozwijającej się do dziś Gminy Żydowskiej.
Tekst w całości pochodzi z tego artykułu – TUTAJ więcej.
Dwa górne zdjęcia z charakterystyczną kopułą to elementy pytania numer 10.
Blok C– niezbędne informacje
Widok na skrzyżowanie Podwale – Świdnicka na przestrzeni lat.
Proszę o zwrócenie uwagi, że historycznie na początku po lewej stronie naszego skrzyżowania stał klasztor połączony z kościołem Bożego Ciała (widocznym przed nami po prawej stronie) przejściem nad ulicą. Po latach zlikwidowano klasztor i przejście , a powstała komandoria po której do obecnych czasów przetrwał budynek wartowni po prawej stronie ulicy – obecna galeria i kawiarnia. Po wojnie również dokonano rozebrania wielkiego pomnika Wilhelma I, a po bardzo wielu latach powstanie tu pomnik Bolesława Chrobrego.
TUTAJ Materiały uzupełniające dla pytań od 11 do 16.
Fontanna Pamięci (Węzełek]) – rzeźba autorstwa Macieja Szańkowskiego zrealizowana w przestrzeni publicznej Wrocławia (pierwotnie proponowana Szczecinowi.
Kompozycja składa się z kilku elementów: węzełka (tobołka) odlanego z brązu i stojącego na granitowym brzegu fontanny, kluczy zatopionych w wodzie oraz napisu ??????. Symbole te są nawiązaniem do przesiedleńczej historii mieszkańców Wrocławia. Fontanna znajduje się przed budynkiem przy ul. Czystej.
Piękna postać.
Witold Pilecki (1901-1948) – polski żołnierz, rotmistrz kawalerii. Był uczestnikiem kampanii wrześniowej 1939 roku i współorganizatorem podziemnej Tajnej Organizacji Wojskowej, która w 1943 roku została włączona do struktur Armii Krajowej. W 1940 roku, na rozkaz otrzymany od przełożonych, sprowokował swoje aresztowanie przez Gestapo i trafił do Auschwitz. W obozie przebywał do 1943 roku. Zagrożony dekonspiracją podjął udaną próbę ucieczki. Następnie działał w Kedywie, czyli Kierownictwie Dywersji Komendy Głównej AK. Brał udział w powstaniu warszawskim, dowodził jednym z oddziałów zgrupowania Chrobry II. Po upadku powstania trafił do niemieckiej niewoli, przebywał w Lamsdorfie (Łambinowicach) i Murnau. Po zakończeniu II wojny światowej otrzymał przydział do 2 Korpusu Polskiego. W grudniu 1945 roku wysłano go do Polski, by organizował podziemne struktury antykomunistyczne. Aresztowany 8 maja 1947 roku, torturowany i postawiony przed sądem między innymi pod zarzutem przygotowywania zamachu na życie wysokich funkcjonariuszy bezpieki. Skazany na karę śmierci i stracony 25 maja 1948 roku.
Opera zaczęła swoją artystyczna karierę w 1841 roku jako 'Teatr Miejski, zaprojektowany przez słynnego architekta Carla Ferdinanda Langhansa. Przychodzono nie tylko na przedstawienia ale wstępowano także na kawę; do cukierni Jordana lub kupowano łakocie w czynnym przez cały dzień sklepie. Wrocławianie cieszyli się swoim nowym teatrem tylko przez 24 lata. Pożar, który ogarnął budynek w lipcu 1865 roku – po przedstawili „Żydówki” – był wielkim widowiskiem, oglądanym przez cały niemal Wrocław. Ogień wybuchł w nocy na górnych piętrach i błyskawicznie się rozprzestrzenił. Łuna była tak silna, że Odra wyglądała jak płynny ogień. Prawie niczego nie zdołano uratować z wnętrza teatru.
Odbudową pokierował Carl Liidecke, korygując jednak nieco projekt Langhansa. Teatr ponownie zmienił wygląd po drugim pożarze w 1871 roku – odbudową zajął się wówczas –Carl Schmidt.
Schmidt, autor oprawy architektonicznej widocznego od strony ul. Świdnickiej Wzgórza Liebichów (dziś Wzgórze Partyzantów).
W ostatnich latach gmach został wyremontowany kosztem ponad 100 min zł i przywrócono mu wygląd z czasów przebudowy Schmidta.
Wielki pożar budynku Teatru Miejskiego – obecnej opery
Kościół Św. Stanisława Wacława i Doroty.
Blok F
Pomarańczowa Alternatywa – ruch społeczny
W ponurej rzeczywistości ostatnich lat PRL-u narodził się fenomen Pomarańczowej Alternatywy – oddolny spontaniczny ruch młodych ludzi, którego niekwestionowanym twórcą, ideologiem i przywódcą był student historii oraz historii sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, Waldemar Fydrych. Jego akcje przeszły do legendy. Nie dało się ich zmarginalizować, ani rozbić, skoro brało w nich udział do piętnastu tysięcy uczestników i wciąganych do wspólnej zabawy przechodniów.
Jak żadna inna ze społecznych inicjatyw obnażyła ona indolencję władzy i całkowitą niekompetencję formacji utrzymywania porządku, których interwencje nie tylko pogłębiały chaos, ale też najczęściej lokowały się w regionach totalnego absurdu. Pomarańczowa Alternatywa na zawsze pozostanie przykładem bezkrwawej walki z reżimem schyłkowego PRL–u, który podejmując rutynowe czynności służbowe wobec happenerów, totalnie się zblamował, spełniając „przypisane” mu przez nich role.
TUTAJ więcej informacji z tego zakresu.
ZAKOŃCZENIE.
W ten sposób udało nam się wspólnie przejść cały odcinek ulicy Świdnickiej. Jeśli w trakcie tego spaceru dostarczyłem WAM przyjemnych wrażeń i przekazałem garść informacji o historii naszego miasta to tym samym wypełniłem założenia programowe mojej gry miejskiej. Odrobina emocji, szczypta zagadek i kilka zadań do wykonania jak również konieczność przefiltrowania przekazanych dla potrzeb gry informacji powinna również pokazać jak cenne jest w zespole dzielenie zadań i grupowe działanie i jeśli w tym również pomogłem to cieszę się tym bardziej.
Zapraszam do udziału w kolejnych grach mojego autorstwa o których informacje znajdziecie na mojej stronie .
dla przedszkolaków – tajemnice wrocławskich krasnali – gra dla najmłodszych z legendami, zagadkami i zadaniami do wykonania.
dla uczniów – Rynek Plac Gołębi – okolice Rynku – Więzienna i Uniwersytet