Klasztor Sióstr Elżbietanek na we Wrocławiu Ołtaszyn
został ufundowany przez Dom Macierzysty Sióstr Elżbietanek w roku 1898. Do budowy domu przyczynił się Ks. Dr Joanes Soffner (ur.6.03.1828), Proboszcz ołtaszyńskiej parafii, która na ten czas liczyła około 4 tysiące wiernych. Na terenie parafii konieczna była pomoc przy wychowaniu dzieci, pielęgnacji chorych oraz przy prowadzeniu zakrystii i kościoła. Ksiądz Proboszcz zwrócił się więc do Matki Generalnej Melchiory o przysłanie kilku sióstr do posługi na terenie parafii, na którą to prośbę Przełożona Generalna odpowiedziała pozytywnie i już w 1898 roku pierwsze siostry zostały wprowadzone do ołtaszyńskiej wspólnoty parafialnej. Pierwszą przełożoną klasztoru została siostra Aldegundis (?11.11.1921).
W roku 1905 zmarł Ks. Dr Joanes Soffner, który do dziś spoczywa na tutejszym cmentarzu. Po jego śmierci proboszczem został Ks. Kanonik Józef Wajdner, który okazał się wielkim dobrodziejem i doradcą duchowym sióstr.
Siostry pomimo wielu obowiązków modliły się wspólnie. Miejscem modlitwy była kaplica, w której nie było jeszcze wtedy Najświętszego Sakramentu. Nad ołtarzem znajdowała się natomiast statua Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych, św. Józefa i św. Elżbiety. Figury te są w kaplicy do dnia dzisiejszego. W roku 1931 został wybudowany budynek gospodarczy.
1.01.1937 r. odszedł do wieczności Ks. Jan Wajdner, który również spoczywa na ołtaszyńskim cmentarzu. Jego następcą został Ks. Józef Walek.
W czasie II wojny światowej klasztor był schronieniem dla kilkuset osób – uciekinierów z miasta oraz siedmiu sióstr. W 1945 roku została zamordowana (uderzona butelką od święconej wody!) przez rosyjskiego żołnierza siostra Gerwazja Otto.
W roku 1946 Ks. Proboszcz Walek wraz z dwiema siostrami i niektórymi parafianami wyjechał do Niemiec. Proboszczem został mianowany Ks. Kazimierz Suchecki a przełożoną klasztoru siostra Joanna Okonek, która zastała dom częściowo zniszczony (na skutek działań wojennych). W roku 1948 nową przełożoną została siostra Leonisa Licznerska. W krótkim czasie dołączyła do niej siostra Hiltrud Golla, która zajęła się pielęgnacją chorych w całym rejonie ołtaszyńskim, dojeżdżając także do sąsiednich wiosek. Siostra Hiltrud pracowała także w przychodni i prowadziła punkt apteczny. W roku 1954 wszystkie siostry zostały przez ówczesne władze wywiezione do obozu pracy do Kobylina, a dom został zamieniony na przychodnię.
Z polecenia władz 17.12.1956 roku pozwolono siostrom wrócić do ich domu. Powróciło 6 sióstr, z czego 3 podjęły pracę jako pielęgniarki w przychodni, która nadal mieściła się na terenie domu sióstr. Kierownikiem Przychodni była wtedy Dr Maria Dowgiało a przełożoną piel. siostra Hiltrud Gola. Przełożoną domu została siostra Leonisa Licznerska. W 1971 roku pomieszczenia przychodni przeniesiono oddzielnie od domu sióstr.
Więcej informacji znajdziecie TUTAJ.